ნეტფლიქსი 10 წლის წინ გავიცანი. ანამ გამაცნო, ჩემმა ახალმა რუმმეითმა. უფრო სწორად, რუმმეითი მე ვიყავი, ის კი – მანჰეტენის ისტორიულ კუთხეში მიკუჭული ვინტაჟური ბინის პატრონი. ერთი შეხედვით, ტიპიური საშუალო კლასის ამერიკელს გავდა: 50-ს მიტანებული, მარტოხელა, ფუმფულა, ქერა, ინგლისურის მასწავლებელი, კატების მოყვარული. ამ დროს კი იტალიელების შთამომავალს წვივზე ისარგაყრილი გული ამოესვირინგებინა, სასტუმრო ოთახში შავკანიან ახალგაზრდა საყვარელთან ერთად გადაღებული დიდი ფოტო ეკიდა, როკ-მუსიკის კონცერტებზე დადიოდა და ანტიდეპრესანტებს სვამდა. მოკლედ, მაგარი ადამიანი იყო. და თან ჩემსავით საშინელებათა ფილმები, ზომბები და ვამპირები უყვარდა.

ჰოდა, ერთხელ მითხრა, მოდი, ნეტფლიქსიდან ფილმი შევუკვეთოთ და საღამოს ვუყუროთო. მოვიდა პატარა ოთხკუთხედი წითელი კონვერტი თეთრი წარწერით „ნეტფლიქსი“.

მერე ისევ. და ისევ. და ისევ.

წითელი კონვერტები ჩვენი ცივი, ნიუ იორკული ზამთრის საღამოების განუყრელი ნაწილი გახდა.

მაშინ ნეტფლიქსის სთრიმინგი ანუ ფილმის ონლაინ ყურება შედარებით იაფი ღირდა, რადგან „კაი კინოები“მხოლოდ DVD-ზე იგზავნებოდა წითელ კონვერტებში. იმ დროს ნეტფლიქსის კონკურენტი მხოლოდ „ბლოკბასტერი“ იყო -DVD -ების უზარმაზარი მაღაზია. ჭორი დადიოდა, რომ ნეტფლიქსის დამფუძნებელმა, რიდ ჰასტინგსმა, იმიტომ გამოიგონა ეს სერვისი, რომ „ბლოკბასტერში“ ფილმის დაბრუნება დააგვიანდა და 45 დოლარით დააჯარიმეს.

ნეტფლიქსი არ გაჯარიმებდა. უბრალოდ, ახალ ფილმს არ გამოგიგზავნიდა, სანამ DVD -ს არ დააბრუნებდი. არადა, წითელი კონვერტის დანახვით მინიჭებული სიხარული თვეში 8 დოლარი ნამდვილად ღირდა.

მაგრამ ერთხელაც მოხდა რაღაც, რამაც ჩემი და ანას იდილია დაარღვია.

დისნეი, რომლისგანაც ნეტფლიქსი ფილმებს ყიდულობდა, გაღორდა და პაკეტებს სასწაულად მაღალი ფასი დაადო. საერთოდ ჰოლივუდის სტუდიები ერთი და ორი ფილმის ჩვენების უფლებას ცალკე არ ყიდიან. უნდა შეიძინო პაკეტი, რომელშიც არის, ვთქვათ, მხოლოდ ხუთი ბესტსელერი და დანარჩენი სტუდიის მიერ ოდესღაც გადაღებული არარეიტინგული ფილმი. ჰოდა, სტუდია დისნეიმ, ანუ როგორც ამერიკელები ეძახიან, დიზნიმ, ისე გაუძვირა ნეტფლიქსს კინოპაკეტები, რომ ნეტფლიქსმა საერთოდ გაწყვიტა დიზნისთან კონტრაქტი.

ეს იგივეა, კაფე რომ ხარ და ყავის მომწოდებელთან იჩხუბებ. პარიკმახერი რომ ხარ და მაკრატლების მლესავს ეტყვი, თმას სხვა რამით შევჭრიო.

პატარა, DVD -ების გამქირავებელი კომპანია გაუნაწყენდა ამერიკის გართობის მამას, ამერიკელი ბავშვების სალოცავს და კერპს, ამერიკელი მშობლების საყვარელ დასასვენებელ ადგილს, გაებუტა მიკი მაუსს, არიელს, დისნეილენდებს, სნოუვაითს და პრინც ერიკს. აი ისე, ექვსი წლის შვილი რომ გაბრაზდება, რატომ არ ჩააცვი მისი საყვარელი ჯემპრი და საქსოვი ჩხირებით ოთახში შეიკეტება, ჩემით მოვქსოვო.

დაახლოებით ასე გამოიყურებოდა ნეტფლიქსი, როცა დისნეის გაძვირებულ პაკეტზე უარი უთხრა. როცა გადაწყვიტა, თვითონ მოეძია ან გადაეღო ფილმები, შეესყიდა დოკუმენტურები, გაეხსენებინა იაპონური მულტფილმები.

აიღო საქსოვი ჩხირები, მოკლედ, და შეიკეტა ოთახში. პატარა საყვარელი ნეტფლიქსი, ჯერ კიდევ წითელ კონვერტებში რომ აგზავნიდა DVD -ებს.

აი, რა მოიფიქრა: პირველ რიგში, გაუქმებულ სერიალებს უკავშირდებოდა და გაგრძელებებისთვის კოპროდუქციებს თავაზობდა. გენიალური სვლა იყო. ტელევიზიებს ძალიან მაღალი რეიტინგი სჭირდებათ იმისთვის, რომ სერიალი შეინარჩუნონ. ის, რაც ტელევიზიისთვის ცოტა იყო, ნეტფლიქსისთვის საკმარისზე მეტი აღმოჩნდა. გაუქმებული სერიალების ერთგულმა მაყურებელმა, თითქმის ყველამ, ნეტფლიქსი ჩართო.

ამის პარალალეურად ნეტფლიქსმა სხვა ქვეყნებში პოპულარული ფილმების მოძიება და ამერიკის ტერიტორიაზე მათი გავრცელების ექსკლუზიური უფლებების შესყიდვა დაიწყო. საინტერესოდ არჩევდნენ: არც ისეთი მეინსტრიმი უნდა ყოფილიყო, დისნეის რომ მონდომებოდა, მაგრამ არც ისეთი არტ-ჰაუსი, იუთუბზე სამი ათასი ნახვა რომ ქონდა. მანამდე უცხოური ფილმის ონლაინ ყურება შეუძლებელი იყო,  „ნარკოს“-ის მერე კი აღმოჩნდა, რომ ხალხს სულაც არ აწუხებს სუბტიტრებს კითხვა იმდენად, რამდენადაც ჰოლივუდს ეგონა.

არ აწუხებს, როცა აინტერესებს.

მაგრამ  ეს ჯერ კიდევ არ იყო ნამდვილი ნეტფლიქსი. ის ნეტფლიქსი, რომელსაც ხალხმა თავად გამოუგონა სლოგანი.

„ნეტფლიქს ენდ ჩილ“  – ნეტფლიქსი და მოვდუნდეთ –  თითქოს ფილმის ერთად ყურებას გულისხმობდა, მაგრამ შემდეგ სახლის კომფორტში სექსის და პიცის მირთმევის ექვივალენტი გახდა. ახალ 2000-ებში ხელმოკლე ახალგაზრდები პაემანს ასე უნიშნავდნენ გოგონებს, „ნეტფლიქს ენდ ჩილი“ თაობის ერთგვარი კოდი გახდა.

ეს სლოგანი მას შემდეგ შეიქმნა, როცა ნეტფლიქსმა საკუთარი, ორიგინალური ნამუშევრების დადება დაიწყო.

პირველი იყო „ბანქოს სახლი“ 2013 წელს.

როგორც თავად ამერიკელები ამბობენ, არასდროს მოგეცემა მეორე შანსი, დატოვო პირველი შთაბეჭდილება. ნეტფლიქსს არ ქონდა უფლება, პირველი შთაბეჭდილება წაეხდინა.

„ბანქოს სახლის“ ყოველი სერია 4-დან 6 მილიონ დოლარამდე ჯდებოდა, ჯამში 100 მილიონი დაახარჯეს. ინვესტიცია დიდი იყო, მაგრამ რისკი – გამოთვლილი. ამ დროისთვის ნეტფლიქსს უკვე ჰქონდა მონაცემები, მათი მაყურებელი რომელ რეჟისორებს, მსახიობებს თუ ჟანრებს ანიჭებდა უპირატესობას. ამ დროისთვის ნეტფლიქსმა უკვე იცოდა სამი რამ:

1. რეჟისორის დევიდ ფინჩერის ფილმს „ სოციალურ ქსელს“ ნეტფლიქსზე ყველა მაყურებელმა ბოლომდე უყურა. ამიტომ „ბანქოს სახლის“ რეჟისორადაც ის შეირჩა.
2. დევიდ ფინჩერის ფილმს ვინც უყურა ბოლომდე, ასევე უყურა ბოლომდე იმ ფილმებს, სადაც კევინ სპეისი მონაწილეობდა. ამიტომ „ბანქოს სახლის“ მთავარი როლიც მას ერგო.
3. „ბანქოს სახლის“ ბრიტანული ვერსია ძალიან წარმატებული იყო ნეტფლიქსზე. ამიტომაც მისი ამერიკული ვერსიის გაკეთება გადაწყდა.

როგორც ხედავთ, მათემატიკა და მხოლოდ მათემატიკა – წარმატება გამოთვალეს, კი არ ივარაუდეს.

მაშინ ნეტფლიქსისთვის არნახული ციფრი – ორი მილიონი ხელმომწერი – მოიტანა „ბანქოს სახლმა“.

მეორე ასეთივე დიდი წარმატება იყო „ნარკოსი“, რომელიც ნახევრად ესპანურად მიდიოდა და თითქმის მთელი სერიის განმავლობაში სუბტიტრები ედო. ცნობილი ნარკოდილერების დოკუმენტური სიზუსტით მოთხრობილ მესამე სეზონს 27-მა მილიონმა ადამიანმა ნეტფლიქსზე დადების დღესვე უყურა. ყველა სერიას. ერთად.

ორმა გაიძვერამ, თაღლითმა, კანონდამრღვევმა და ანტაგონისტმა პერსონაჟმა – პოლიტიკოსმა ფრენსის ანდერვუდმა და ნარკობარონმა პაბლო ესკობარმა –  წარმატება კი არ მოიტანა, მოზიდა.

ნეტფლიქსმა შექმნა რამდენიმე პრეცედენტი, რომელიც ეწინააღმდეგებოდა ინდუსტრიის ლოგიკას, დაარტყა არა მხოლოდ სტუდიურ ფილმებს, არამედ სატელევიზიო სერიალებსაც. აი, მაგალითად,  რამდენიმე მათგანი:

• ბინჯ-ვოჩინგი (სერიალების ყურება ერთ ჯერზე) – უამრავი რეიტინგული სერიალი – „დაკარგულები“, „ბეიტსის მოტელი“, „მოსიარულე მკვდარი“ – ტელეკომპანიებს ბადეში კვირაში ერთხელ ედოთ. სერიიდან სერიამდე იკარგებოდა ინტერესი, ჩართულობა, მაგრამ რაც მთავარია, იკარგებოდა „მუღამი“ – ის რაღაცა, რაც არ ითარგმნება, მაგრამ ღამის ორ საათზე საწოლიდან წამოგაგდებს ან სამსახურში ლეპტოპს წაგაღებინებს, რომ შესვენებაზე უყურო. ნეტფლიქსი სერიალებს ერთ ჯერზე დებდა, და ბინჯ-ვოჩინგი – ანუ მთელი სერიალის ერთ ჯერზე ყურება – ჩვეულებრივი ამბავი გახდა. 10 სერიას ხალხი ერთ დღეში უყურებდა. „ნეტფლიქს ენდ ჩილ“ ანუ „ხელმოკლეთა პაემანი პიცის თანხლებით“  მეგობრების თავშეყრის სლოგანადაც გადაიქცა, მთელი დღე რომ  საყვარელ სერიალს ჩაუჯდები, თან ლუდს სვამთ, ქათმის შეხრუკულ ბარკლებს აყოლებთ და გარეთ კი წვიმს და ცუდი ამინდია.
• თემის რე-დეფინიცია – ნეტფლიქსმა შექმნა მთელი ბიბლიოთკა თინეიჯერულ თემატიკაზე, რომელიც დისნეის ახალგაზრდულ არხზე დავარცხნილ-გალამაზებული ქონდა. არარეალისტური თინეიჯერული გარემოს საუკეთესო მაგალითად სერიალ „ჰანა მონტანას“ დავასახელებ, სადაც წესიერი ქერა თეთრკანიანი ამერიკელი მზეთუნახავი დიდ სცენაზე გზის გაკვალვას ცდილობს. რა თქმა უნდა, ღირსეული მეთოდებით. პარადოქსულად, ჰანა მონტანას მაილი საირუსი ასრულებდა, რომელმაც მორცხვი, ხუთოსანი „კარგი გოგოს“ სრულიად საპირისპირო იმიჯი შეიქმნა მას შემდეგ, რაც დისნეის მარწუხებს დააღწია თავი. გაშიშვლდა, თავი გადაიხოტრა, სმა დაიწყო, ნარკოტიკებს მიეძალა და გოგოებსაც კოცნის.

ნეტფლიქსის ჰანა კი სულ სხვანაირი იყო. გარდაცვლილი. 2017 წელს ბესტსელერი რომანის მიხედვით გადაღებული „13 მიზეზი რატომ“ ნეტფლიქსის ერთ-ერთი ყველაზე რეიტინგულ  სერიალად იქცა. 17 წლის ჰანა ბეიკერი სიცოცხლეს თვითმკვლელობით ასრულებს და ტოვებს აუდიო ჩანაწერებს იმის შესახებ, თუ რამ მიიყვანა ან ნაბიჯამდე. 13 მიზეზი, თუ რატომ მოიკლა თავი. ეს ჩანაწერები ჰანაზე შეყვარებულ ბიჭს ჩაუვარდება ხელში და ბოლომდე არ იცის, სანამ 13-ივე ჩანაწერს არ მოისმენს, თავად იყო თუ არა მიზეზი იმისა, რომ ჰანამ ეს ნაბიჯი გადადგა.

პირველად ვიღაცა ალაპარაკდა ნამდვილ თინეიჯერულ პრობლემებზე. ბულინგზე, გაუპატიურებაზე, გაუპატიურების დამალვაზე, ცუდ მეგობრებზე, პრივილეგირებულ ბიჭებზე, დაკავებულ მშობლებზე, უყურადღებო მასწავლებლებზე. სერიალმა ისეთი შოკი გამოიწვია, რომ ნეტფლიქსს გაუპატიურების და სუიციდის სცენების შერბილება აიძულეს, სუიციდის პროპაგანდაში ადანაშაულებდნენ. ამიტომ სერიალის ბოლოს ახლა ხედავთ დახმარების ცხელი ხაზის ტელეფონს და მესიჯს, რომ მარტო არ ხართ. სხვათა შორის, მეორე სეზონიც დაიდო.

• შეთავაზებები – ნეტფლიქსს ჰქონდა და აქვს (უფრო დახვეწა!) ფილმების შეთავაზების ანუ რეკომენდაციების ალგორითმი, რომელიც ზუსტად განსაზღვრავს, თუ რა ჟანრი და რომელი მსახიობები მოგწონთ. 2006 წელს მათ დააწესეს ერთი მილიონი დოლარის ოდენობის „ნეტფლიქსის პრიზი“ ალგორითმისთვის, რომელიც ყურებადობის კოეფიცინეტს განსაზღვრავდა. „ბანქოს სახლი“ იმიტომ არ შეირჩა, რომ „წესით ყველას მოეწონებოდა“, – ამბობს ნეტფლიქსის გლობალური კომუნიკაციების დირექტორი იორის ევერსი – „ჩვენ წარმატება გამოთვლილი გვქონდა. თითქმის ყველა მაყურებელს მასზე მორგებული ნეტფლიქსი მიეწოდება. ნეტფლიქსის 33 მილიონი ვერსია გვაქვს“. გაირკვა, რომ ერთი და იმავე ფილმის პოსტერიც კი მაყურებლის გემოვნებაზეა ადაპტირებული: შავკანიან მომხმარებელს პოსტერის იმ ვარიანტს სთავაზობენ, სადაც შავკანიანი მსახიობია გამოსახული, თუნდაც მთავარ როლში სრულებით არ იყოს. ახალგაზრდებს თავიანთი ასაკის პერსონაჟებს დაუსვამენ პოსტერზე. იცვლება ფერთა გამაც – ზოგის პოსტერი პასტელურ ფერებშია, ზოგის კი პლაკატს გავს. „ბანქოს სახლისთვის“ 10 სხვადასხვა ტრელიერი ქონდათ გადაღებული, რომ ყველას თავისი მოსაწონი ენახა.
• არ-გაღორება – თუკი ასეთი სიტყვა არსებობს. როდესაც უცნაური თრილერი „ჩიტის ყუთი“ დაიდო სანდრა ბალოკით მთავარ როლში, ნეტფლიქსის წარმატებას დასცინეს. 14 მილიონმა უყურა 5 მილიონი ექაუნთიდანო, ქირქილებდნენ სტუდიები. ჰოლივუდური ინდუსტრიის ლოგიკა კინოთეატრის პრინციპს ეფუძნება და ერთ ადამიანზე ერთ ბილეთს გულისხმობს. რამდენმაც უყურა, იმდენმა გადაიხადა – ამბობს ჰოლივუდი. ნეტფლიქსი კი დღემდე ოლიმპიურ სიმშივდეს ინარჩუნებს და პირიქით, ერთ ექაუნთს რამდენიმე მაყურებლის ქვე-ექაუნთებად ყოფს. იცით, რატომაა ეს მაგარი? ექაუნთში გაერთიანებული მაყურებელი თავის შემოთავაზებებს იმისგან დამოუკიდებლად ღებულობს, თუ სხვები რას უყურებენ. უმეტესად ექაუნთი ოჯახის ფარგლებში ტრიალებს და თუ ერთს მოუნდება გაუქმება, მეორე გადაიხდის. ამ პრინციპის მეშვეობით ნეტფლიქსი საოცარი რაოდენობის ხელმომწერთა არმიას ინარჩუნებს, რომელიც დღეს უკვე 158 მილიონს უტოლდება.
• ჟანრის ცნების გაუქმება: ოჰ, აი ეს კი ძალიან საინტრესოა. ნეტფლიქსმა ჟანრის კლასიკური დეფინიცია (დრამა, ტრილერი, საშინელებათა, ფენტეზი, კომედია) ძალიან ზოგადად მიიჩნია და შემოიტანა ცნება „რაზეა კინო“. აი, მაგალითად, ჩემს ნეტფლიქსზე რომ შეხვიდეთ, ძველმოდური ტერმინოლოგიის თანახმად, მხოლოდ საშინელებათა ფილმს ან თრილერს ნახავთ. ახლა შეხედეთ, როგორ მიღეჭავს ნეტფლიქსი, „რაზეა კინო“, რომ ყურება მომანდომოს:
• „ჩვენზე უკეთესები“, ჟანრი: დისტოფია – დაძაბული – კიბერპანკი (და არა თრილერი)
• „ამერიკელი შვილი“, ჟანრი: პროვოკატორული -ემოციური-სოციალური პრობლემა (და არა დრამა)
• სრულიად უცნობი მსახიობები – დისნეი ცნობილი იყო ახალგაზრდა მსახიობების გამოზრდით თავის თინეიჯერულ სატელევიზიო სერიალებში. თუ იქ მოხვდებოდი, კარიერა გარანტირებული გქონდა. ჯასთინ თიმბერლეიქი, ბრიტნი სპირსი, სელენა გომესი, კრისტინა აგილერა, მარიო ლოპესი – „მშობლის ოცნება“ შვილებს განასახიერებდნენ, თან რომ მღერიან, თან ცეკვავენ, თან ლამაზები და ტანადები არიან, წონის პრობლემა არ აწუხებთ, არც ბულინგის – ასეთ კარგს ვინ დააბულინგებს, პირიქით, იქით დაიცავენ მსუქანს, სათვალეებიანს, ულამაზოს, ნაკლებ თეთრკანიანს და ნაკლებ თეთრკბილებიანს. ნეტფლიქსმა ნამდვილი თინეიჯერები შემოიყვანა – თუ მუწუკი ქონდათ სახეზე, იმ მუწუკს გრიმით არ დაუფარავდნენ. საკულტოდ ქცეულ „უცნაურ ამბებში“ ჩლიფინა, სათვალეებიანი, „უცნაურად რომ იცვამს“, ისეთი თინეიჯერი ბიჭები და გოგოები სათითაოდ ვარსკვლავებად იქცნენ, ფინ ვოლფჰარდს, ერთ-ერთი მთავარი როლის შემსრულებელს, დღეს მილიონზე მეტი ფანი ყავს ინსტაგრამზე, მილი ბობი ბრაუნი კი ემის ნომინაციაზე წარდგენილ ყველაზე ახალგაზრდა მსახიობად იქცა 13 წლის ასკში.
• ჰოლივუდზე განაწყენებული ვარსკვლავები – ეს სია ალბათ ყველაზე გრძელი გამოგვივა, იმიტომ რომ ჰოლივუდმა ნამდვილად იცის განაწყენებაც, გულის ტკენაც, იმედების გაცრუებაც და, რაღა დასამალია, ფავორიტიზმიც. სანდრა ბალოკი, კევინ სპეისი, მარტინ სკორსეზე, კენ ლოუჩი, მერილ სტრიპი – რომელი ერთი ჩამოვთვალო. მათ ნეტფლიქსმა არა მხოლოდ თამაშის თუ გადაღების, არამედ კონტენტის (შინაარსის) შექმნის უფლება მიცა, რასაც ჰოლივუდს ვერასოდეს გამოსტყუებ. სკორსეზეს ახალი ფილმის „ირლანდიელის“ დაფინანსება ნეტფლიქსმა მას შემდეგ ითავა, რაც სტუდიებმა ფულის გადახდაზე უარი განაცხადეს. მერილ სტრიპი სტივენ სოდერბერგის ფილმით მივიდა: პანამის გაზეთებზე დაფუძნებული თხრობა ოფშორულ საბანკო ანგარიშებზე ვერცერთი სტუდიის ინტერესის სფეროში ვერ მოხვდა. სანდრა ბალოკმა კი როგორც იქნა, შეასრულა როლი, რომლის მიხედვითაც ახალმა თაობამ გაიცნო. ინტერნეტს ერთი თინეიჯერი გოგონას პოსტი მოედო, სადაც სანდრა ბალოკის ფოტო ედო და ბავშვური მიამიტობით ეწერა, „ეს „ჩიტის ყუთში“ რომ თამაშობს, ის ქალი არ არის?“
• ჰოლივუდში ვერ-რეალიზებული მსახიობები – ნეტფლიქსმა ასევე კარი გაუღო მსახიობებს, რომლებიც ვერასდროს გაცდნენ დამხმარე მსახიობის როლს, აღარ ეტეოდნენ ჰოლივუდის სტერეოტიპებში ან უბრალოდ დაბერდნენ. სულ რამდენიმე მსახიობს ჩამოვთვლი:

დევიდ ჰარბორი – უნიჭიერესი მსახიობი, ნიუ იორკელ მსახიობთა ოჯახში დაბადებული, ბავშვობიდან რომ ამ პროფესიას ეუფლებოდა. 44 წლის ასაკში გახდა ცნობილი ნეტფლიქსის სერიალ „უცნაურ ამბებში“ შესრულებული როლით, სადაც 80-იანი წლების პატარა ამერიკული ქალაქის ღიპიან გაუპარსავ ჯუჯღუნა შერიფს თამაშობს. 2018 წელს ამ როლისთვის მიიღო ემის ნომინაციაც, ოქროს გლობუსის ნომინაციაც და ფილმის კრიტიკოსთა პრიზიც. მეტიც, „ყველაზე სექსუალური მამაკაცის“ წოდებაც კი ერგო! ეძახე ახლა ღიპიანი.

უაინონა რაიდერი  – ოდესღაც ჰოლივუდელ პროდიუსერთა საოცნებო ქალი, მარტინ სკორსეზეს და ტიმ ბარტონის მუზა, კიანუ რივზის და ჯონი დეპის შეყვარებული, ერთხელ კლეპტომანიაში გამოიჭირეს, მაღაზიიდან რაღაცას იპარავდა, მგონი, სავარცხელს,  და საერთოდ გააქრეს, პრაკტიულად, მოკლეს. 48 წლის უაინონას სრულიად ვარსკვლავური დაბრუნება „უცნაურ ამბებში“ მოხდა, სადაც შვილდაკარგული დედა ითამაშა.მის გმირს, ჯოის უილერს სჯერა, რომ გამქრალი ბავშვი შუქის წასვლა-მოსვლით ელაპარაკება და ამაში ქალაქის შერიფსაც დაარწმუნებს (აი, ღიპიან შერიფზე რომ ვლაპარაკობდით, იმას). ამ როლმა უაინონას კინოეკრანის მსახიობთა გილდიის და ოქროს გლობუსის ნომინაციები მოუტანა.

რობინ რაითი – ამერიკის ყველაზე გრძელი ტელესერიალის „სანტა ბარბარას“ ლამაზი გოგონა იყო წლების და სეზონების განმავლობაში, კლასიკური ქერა, ცისფერთვალება, მოდელის ფიგურით. ასეთი გარეგნობის ქალს, აბა, სახასიათო როლს როგორ ანდობდნენ? კევინ სპეისის არაჩვეულებრივი პარტნიორი გამოდგა „ბანქოს სახლში“, სადაც მისი ამბიციური ცივსისხლიანი მეუღლე განასახიერა.

მოკლედ, რაღა ბევრი გავაგრძელო, და დღესდღეობით ნეტფლიქსი სთრიმინგ პლატფორმების უპირობო ლიდერია, 2018 წელს მისი შემოსავალი 16 მილიარდი დოლარი იყო. 158 მილიონი ხელმომწერი ყავს და სხვა ქვეყნებშიც იზრდება.

და უეცრად, ამ კვირას, დისნეიმ (თუ დიზნიმ)  საკუთარი სთრიმინგ-სერვისი – დიზნი პლასი (Disney Plus) – დააანონსა.

გაიერთიანა პიქსარი, მულტფილმების მამა და მარველი, სუპერგმირების დედა. პირველივე დღეს 10-მა მილიონმა ამერიკელმა გახსნა ექაუნთი ისე, რომ რაღაც მომენტში სერვერიც კი გაითიშა.

მიკი და მინი მაუსებმა, ჯუჯებმა და ფიფქიებმა, გაყინულებმა ელზამ და ანამ, არიელმა, ჟასმინმა, პრინცმა ერიკმა და გაწვრთნილმა დრაკონებმა კვლავ გამოუცხადეს ომი დაბულინგებულ თინეიჯერებს პატარა ქალაქიდან, თავგადახოტრილ ელის, რომელზეც ბოროტი მეცნიერი ექსპერიმენტებს ატარებს; ღიპიან შერიფს და თვალებახვეულ დედას, შვილებს რომ სახელებს არ არქმევს, რათა არ შეუყვარდეს. მათივე მოედანზე გამოუცხადეს ომი.

და თუ გგონიათ, რომ გამარჯვებულის სახელი ცხადია, იქნებ ცდებით.

ნეტფლიქსი ასე ადვილად არ დანებდება. მან უკვე დაითანხმა თანამშრომლობაზე ნიკოლოდეონი, და თუმცა ყველა ამბობს, სად ნიკოლოდეონი და სად პიქსარიო, ნეტფლიქსმა ერთხელ უკვე იცინა ბოლომ. ერთხელ უკვე მოუგო დიზნის. ჰოდა ახლა მხოლოდ ერთით ერთია.

ასე რომ, ჩილ!